کد مطلب:210775 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119

زندانی کردن آل ابوطالب به دست منصور
بنی امیه با بنی هاشم میانه خوبی نداشتند و به توارث دشمنی آنها ادامه داشت و خونهائی طلبكار بودند به علاوه كه بر مقر خلافت غاصبانه ای هم استقرار یافتند هر چه توانستند كردند و از خاندان آل محمد (ص) از بنی هاشم هر كس را به دست می آوردند می كشتند و كسی یارای قیام نداشت كتاب تاریخ سیدالشهداء بهترین معرف این جریان است - و بیست سال حكومت شخصی معاویه شصت سال خلافت آل زیاد و آل مروان زندگانی را بر آل ابوطالب سخت نموده و به انواع زجر و اذیت آنها را می كشتند.

چون دولت از بنی امیه به بنی عباس انتقال یافت سفاح به مناسبت آنكه اول خلیفه عباسی بوده و به سبب خویشاوندی و در باغ سبز نمودن به مردم با آل ابوطالب و مخصوصا اولاد امام حسن مجتبی و اولاد سیدالشهداء یعنی سادات حسنی و حسینی رفتار عادلانه ای نموده - و سفاح عبدالله محض را احترام و تجلیل و تكریم نمود.

اما چون خلافت به منصور دوانیقی رسید به سبب خبث طینت و بدنفسی خود بر آل ابوطالب سخت گرفت و دل بر قتل آنها بست.

منصور سال 140 بود كه به مكه رفت در برگشت به مدینه آمد و عبدالله محض را كه پدرش با احترام به مدینه با هزارهزار درهم اكرام برگردانیده بود احضار كرد و گفت پسران تو قصد خلافت دارند و بدین جهت آشوب می كنند - عبدالله گفت من بی خبرم از آشوب آنها اطلاعی ندارم منصور به دشنام و شماتت و فحش پرداخت و آنچه لایق خود بود به عبدالله محض گفت و دستور داد او را در مدینه زندانی كردند - زندانبان او ریاح بن عثمان دستور داد پسران او محمد و ابراهیم و سایر اولاد ابوطالب هر كس و هر كجا باشند دستگیر و زندانی كنند.